ملی‌پوش شیرجه: گاهی برای ورود به استخر باید دعوا کنیم
ملی‌پوش شیرجه: گاهی برای ورود به استخر باید دعوا کنیم
شیرجه‌رو ۱۸ساله تیم ملی ایران گفت: عقل حکم می‌کند که ادامه ندهیم زیرا بهایی به ما نمی‌دهند و از طرفی عشق به این رشته اجازه نمی‌دهد آن را کنار بگذاریم. گاهی لازم است دعوا کنیم که ما را برای تمرین داخل استخر راه بدهند ولی باز هم کوتاه نمی‌آییم و ادامه می‌دهیم.

به گزارش “پایگاه خبری ورزش سنج” سیدمحمد مقدسی در خصوص لیگ شیرجه کشور اظهار داشت: تمرکزم بر مسابقات روسیه بود و توجه کمتری به لیگ داشتم اما خوشبختانه توانستیم مقام اول لیگ را هم کسب کنیم. سطح مسابقات روسیه و امکاناتشان از ما خیلی بهتر بود و سعی کردیم که بتوانیم مقامی کسب کنیم با این وجود جزو هشت تیم برتر مسابقات اروپا و آسیا شدیم.

ملی‌پوش شیرجه کشور در مورد ادامه روند ورزش حرفه‌ای خودش عنوان کرد: حدود ۱۲ سال است که در این رشته هستم و خستگی‌ در خود نمی‌بینم. وقتی عشق به ورزش و رشته‌ای که در آن هستیم وجود داشته باشد دیگر خستگی و انصراف معنایی ندارد. هر بار که شیرجه می‌زنم آدرنالین زیادی در خونم ترشح می‌شود و انگار همان تازگی اولیه را در خودم حس می‌کنم. اندوخته‌ ورزش همان احترام و قدمتی است که برای ما ورزشکاران باقی می‌ماند و بزرگان شیرجه ایران همیشه الگوهای من هستند.

وی گفت: هدف اصلی المپیک ۲۰۲۴ فرانسه است و در حال حاضر برای کسب ورودی المپیک می‌جنگیم اما برای مسابقات دیگر مانند قهرمانی آسیا هم با همه ظرفیت حضور خواهیم یافت. تجربه حضور در مسابقات بین‌المللی زیادی را ندارم و فقط قبل از کرونا توانستم ۲ مقام چهارمی در مسابقات قهرمانی آسیا در هند کسب کنم و از این به بعد هم باید با وجود تمام تمرین کنیم تا سهمیه المپیک را کسب کنیم. به این رشته کم‌لطفی می‌شود ولی واقعا اگر بهای خوبی به ما بدهند، می‌توانیم به بهترین مقام‌ها برسیم.

مقدسی ادامه داد: زمانی که در هند مقام آوردم ۱۴ سالم بود و توانستم ۲ مقام چهارم بگیرم ولی هیچ تقدیری و تشویقی از من نکردند، فقط در حد استان کمی جایزه نقدی دادند. شیرجه‌روها کلا انسان‌های کم توقعی هستند که هیچ توقعی از کسی ندارند. تنها مشکل من زمانی است که یک فوتبالیست معمولی ممکن است در یک فصل به اندازه بودجه یک سال فدراسیون ما دستمزد بگیرد اما من با مقام آسیایی و لباس تیم ملی چنین جایگاهی در کشور ندارم. از طرفی عقل حکم می‌کند که ادامه ندهیم زیرا بهایی به ما نمی‌دهند و از طرف دیگر عشق به این رشته اجازه نمی‌دهد آن را کنار بگذاریم. گاهی لازم است دعوا کنیم که ما را برای تمرین داخل استخر راه بدهند ولی باز هم کوتاه نمی‌آییم و ادامه می‌دهیم.

  • نویسنده : معصومه سادات حسینی